about Blend Projects

BLEND projects

Een sobere, abstracte beeldtaal en een beroep op de verbeelding van de toeschouwer karakteriseren het werk van de zes kunstenaars die met regelmaat exposeren onder de naam Blend Projects. Ook de thema’s in de werken van René van den Bos, René Eicke, Els Moes, Anne Rose Regenboog, Ingrid Roos en Tonneke Sengers komen overeen. Veelzeggend is de titel die ze gaven aan hun recente presentatie in Galerie Závodný, Mikulov, in Tjechië: Abstraction and Space in Dialogues (18 januari-10 maart 2018). Gebruik makend van diverse uitdrukkingsvormen gingen de werken van de zes kunstenaars een visuele dialoog aan over licht, schaduw en (de illusie van) ruimtelijkheid.

Waar staat Blend Projects voor? Het Engelse begrip blend verwijst naar het vermengen of combineren van elementen die goed bij elkaar passen. De werken passen bij elkaar, maar er zijn ook duidelijk van elkaar te onderscheiden signaturen. Wie inzoomt op de verschillende oeuvres ontdekt telkens opnieuw een persoonlijke fascinatie en eigen benadering.

René van den Bos speelt in zijn schilderijen met de grondprincipes van de schilderkunst. De ritmisch met elkaar communicerende horizontale en verticale lijnen creëren subtiele kleurschakeringen en een ruimtelijke werking binnen het platte vlak van het schilderij. De schilderijen van René Eicke bieden zowel een impressie van harmonieuze regelmaat als van een verstoorde ordening. Binnen het alles met elkaar verbindende frame van het doek wordt de blik telkens een andere richting in gestuurd; de toeschouwer wordt vooral met zijn eigen kijken geconfronteerd. De schilderijen van Els Moes roepen het kunsthistorische begrip sublieme ervaring op. Het oog heeft geen houvast, de waarneming wordt uitgedaagd door kleurvlakken en lijnen die vertrouwd lijken, bekend, maar zich nooit laat vangen door een ééndimensionale duiding. Op totaal andere wijze gebeurt iets soortgelijks bij de wandobjecten van Anne Rose Regenboog, waar de schaduwen op de muur zich nauwelijks laten onderscheiden van de draden van metaal waaruit de kunstenaar haar kubussen opbouwde; beeld en nabeeld worden één, sculpturale draden worden getekende lijnen, karakters, letters, die zich in gedachten aaneenrijgen tot woorden. In het werk van Ingrid Roos spelen begrippen als volume en leegte, licht en schaduw, een grote rol. Door natuurlijk licht als beeldend middel in te zetten, gaan de vormen nieuwe relaties aan met de omringende omgeving. De architectonische omgeving speelt eveneens een belangrijke rol bij de muurschilderingen en muursculpturen van Tonneke Sengers. Met minimale middelen, waaronder lijnen en rasters, verwijzen haar werken naar de architectonische ruimte waarin ze zich bevinden.

Zijn de verschillen tussen de werken van René van den Bos, René Eicke, Els Moes, Anne Rose Regenboog, Ingrid Roos en Tonneke Sengers groter dan de overeenkomsten? Wordt ieders werk versterkt door de mate waarin het verschilt van alle anderen, of zijn het juist de overeenkomsten die een extra dimensie geven aan ieder afzonderlijk werk? Beide suggesties kloppen. Wat al die verschillende oeuvres bij elkaar brengt is een intensivering van de waarneming en een beroep op de verbeelding. Na het zien van een presentatie van Blend Projects is de kans groot dat mensen ook in hun dagelijkse omgeving oog krijgen voor het subtiele spel tussen abstracte lijnen, kleuren, licht en schaduw. Oog voor de energie, de poëtische gelaagdheid en de schoonheid die schuilen in de werken van deze kunstenaars die tijdloze thema’s nieuw leven inblazen.

Louise Schouwenberg
2017